1940 – 1945: moeilijke jaren

Een grote oorlog brengt, zowel materieel als menselijk, fysieke maar vooral ook morele schade. Het grijpt in op de psychologische en lichamelijke gezondheidstoestand, de moraal, de kracht en de visie van mensen.

Het waren moeilijke jaren 1940-1945, zeker met 11 kinderen en geen bouwactiviteit die normaal het brood op de plank moest halen.

De 2de WO legde een behoorlijke stempel op de bedrijfsactiviteiten én op de familie.

Leonard Verstraete woonde in de Hoogstraat 37 en werd onderhouden door zijn dochter, Marie. Leonard was, bij de aanvang van de oorlog 80 jaar geworden en zou één jaar na het einde van de oorlog op de leeftijd van 86 jaar overlijden.

Voor Vlamingen, geboren in de tweede helft van de 19de eeuw was het leven hard, maar de maatschappij evolueerde, eerst traag, dan, na de 1ste WO, snel en Leonard liet blijk van vastberadenheid.

Sinds 2019 reiken we dan ook de Leonardprijs uit aan medewerkers die uitblinken in initiatief en vastberadenheid, betrouwbaarheid en het streven naar kwaliteit.

Bij het overlijden van Leonard kon er met dankbaarheid terug gekeken worden op een uitdagend en succesvol leven.

Dit was echter niet het geval voor Michel Verstraete, 2de zoon van Leonard, die op 57 jarige leeftijd  op korte tijd aan kanker overleed. Amper één jaar later dan Leonard, in 1947.

Michel (1890) was de trekker en werker naast zijn oudere broer George (1888). Hij was diegene die de tak 'Brussel' uitbouwde, naast zijn jongere broer Elias, die zich hoofdzakelijk de tak 'Antwerpen' aantrok.

Met het vertrekken van Michel viel dan ook het plan van de markten open te trekken over Brussel en Antwerpen aan diggelen en was het eerder even op 'overlevingsmodus' gaan dan de grote strategieën uit te rollen.

Back to basics, zeker dat Maria Spruytte als enige met haar 11 kinderen, waarvan Frans, 23 jaar, de oudste was, achterbleef. Het wordt een spannende tijd.