1945 - 1960: Frans aan zet

In 1942 was Frans ingenieur gaan studeren in Antwerpen maar diende door de oorlog zijn studies stop te zetten. In 1945 zette hij zijn studies verder maar, door het plotse overlijden van zijn vader, diende Frans definitief van zijn droom om ingenieur te worden afscheid te nemen.

Frans (1924) was de enige van de kinderen en zoons die volwassen genoeg was om met zijn vader, toen die nog leefde, over de toekomst van het bedrijf gesproken te kunnen hebben.

Jozef (1928), de 2de zoon, die geneeskunde studeerde in Antwerpen, was 4 jaar jonger en was nog maar 19 jaar toen zijn vader overleed. De overdracht van de 3de naar de 4de generatie is dan ook hoofdzakelijk via Frans verlopen die, gesteund door zijn nonkels en tantes, samen met zijn moeder het gezin door de eerste moeilijke jaren heeft geleid.

Nonkel George (1888) was ondertussen 59 jaar geworden, was burgemeester van Rumbeke benoemd. Frans had het deel van zijn vader overgenomen, de eerste stap in de familiale overname door de 4de generatie.

Gelukkig was één groot kapitaal wel als een kathedraal recht blijven staan en dat was de naam en faam, de kwaliteit van het werk, de betrouwbaarheid van het woord, maw 'het kerkewerk', waar 'de Verstraetes' zo gekend voor waren.

Al snel begrepen de opdrachtgevers van weleer dat Frans de man was die uit hetzelfde hout als zijn vader en grootvader gesneden was en kreeg dan ook direct hun vertrouwen.

De wederopbouw moest gebeuren en er was een groot toekomstgeloof. Het Marshallplan bracht de nodige middelen om de investeringen, ook in de bouw, mogelijk te maken. We waren op weg naar de golden sixties, maar we zijn er nog niet.