Ook aannemers doen deure!
Aannemers kijken nooit achterom. Zouden ze het niet beter wél eens doen?
Wat muziek bij het lezen.
Aannemers schrijven geen geschiedenis. Aannemers zijn van aard 'doeners'. Vanuit de Griekse oudheid is altijd al de aandacht gegaan naar het 'denken' en minder naar het 'doen'.
Het is nog steeds zo dat de architect de eer haalt en de aannemer, die wordt in de marge vernoemd voor zijn verdienstelijke uitvoering. Het is de architect die een bordje kreeg op het gebouw, de uitvoerder moet men gaan zoeken in archieven om... niet te vinden.
Is dit nu allemaal wel zo belangrijk? Laat zeggen, ja en nee, maar genoemd worden bij de realisatie van een gebouw, mag wel, we zijn immers fier, en creëert vooral betrokkenheid. Het is een vorm van respect.
Door te kunnen terug kijken in de tijd leer je jezelf beter kennen en begrijpen. Het is het tijdsperspectief.
Zo is het niet anders met het verhaal van 'Verstraete'. Wat een geluk dat we kerken gebouwd hebben, want naast kerken hebben we nog veel andere woningen, hoeves en boerderijen, kapellen, kloosters, vebouwingen, herenhuizen in het Brusselse enz gezet, maar daar weten we maar heel weinig van... omdat we het niet bijhielden en als we al iets bijhielden... was er een ijverige tante, nonkel, broer of zus die op een onbewaakt moment de geschiedenis wiste.
Ook bij Verstraete was het bewustzijn bijna weg om nooit meer terug te komen! Tot ik m'n twee achterneven Jo en Luc Spyckrelle contacteerde omdat zij een boek over hun familie Spyckrelle geschreven hadden: 'Spyckipedia'.
Bij een ontmoeting vertelde ik hen mijn droom dat ik dit ook wilde, zo'n boek, immers ik had gehoord dat wij heel vroeger heel wat kerken gebouwd hadden... Het boek komt, maar het verhaal staat er nu al. Het is een verhaal waar alle achterkleinkinderen zullen van kunnen blijven genieten, maar liefst bij uitbreiding iedereen die initiatief wil nemen, visie en wilskracht heeft. Het is een verhaal van overleven, van willen, van vooruit, van creatie, van fierheid.
Mijn dank gaat uit naar de vele kerkfabrieken die zo mooi en gedetailleerd hun informatie bijhielden en -houden, eveneens naar de heemkringen die zo goed hun werk doen en naar Jo en Luc die hun kostbare tijd in dit stukje geschiedenis gestoken hebben, de geschiedenis, ook voor hen, van hun (bet-) overgrootvader, Ignace en Leonard.