'Zwiegen é deure doen’
Waarom we in West-Vlaanderen zo'n harde werkers zijn.
Welkom, we lezen graag voor.
En desgewenst, met muziek.
Midden West-Vlaanderen staat in de top 5 van de 300 Europese regio's met het minste werkloosheid.
Het moet zijn dat iedereen die kan en wil werken aan het werk is. Hoe komt dit nu toch?
Want "kunnen" staat toch niet gelijk met "willen".
Anders dan steden zoals Gent, Antwerpen en Brussel zijn steden zoals Roeselare, Kortrijk, Poperinge en Ieper, maar ook Brugge, steden die rijkelijk omringd werden door landbouwgebied en gans de 19de eeuw door diverse evoluties van weefgetouwen.
De omgeving in Midden West-Vlaanderen was ook minder snel in het adopteren van nieuwigheden.
In West-Vlaanderen was men wellicht meer behoudsgezind dan in de grootsteden en deed men eerder z'n werk dan erover te klagen.
"Zwiegen‚ é deure doen" is, of was moet ik zeggen, een welgekende West-Vlaamse uitspraak.
In de strenge winter van 1844-1845 werd het grootste gedeelte van de tarweoogst vernietigd.
De vervangende aardappel kreeg dan weer parasiet in 1845. 90% van de aardappeloogst ging verloren.
Veel Vlamingen stierven de hongerdood of raakten verzwakt en werden vervolgens getroffen door cholera of tyfus, die ook in deze jaren heersten.
Zo verloor Leonard zijn drie zusjes in 1948, die hij overigens nooit gekend heeft.
Overigens, zijn broer, Petrus, van wie Ignace de stiel leerde, overleed ook aan thyfus in datzelfde jaar 1848.
Ignace, of ook 'Naske', moet echt wel een sterke gezondheid gehad hebben.
Hij kreeg Leonard op zijn 58ste jaar!
Het minste wat we kunnen zeggen is dat voor (midden) West-Vlaanderen deze periode een harde selectie(s)t(r)ijd was.
Een kind dat moeten vechten heeft om te overleven, is heel dikwijls een kind met een groot doorzettingsvermogen.
Daarnaast waren het ook enkel de sterksten die het overleefden, toch wel een beetje de natuurlijke selectie.
Later als je je dan hebt kunnen rechten, dan wilde je het ver brengen.
Je bewijzen, tonen dat je het kunt, is hierdoor een sterke West-Vlaamse drijfveer geworden.
Dit is overigens één van de redenen waarom er zoveel kmo's zijn en de concurrentie tussen hen zo hard is.
Tegelijkertijd was het zo dat alles in het Frans te vertellen was en had België destijds geen enkele interesse in West-Vlaanderen, tenzij in Oostende.
Zo begrijp je al vlug waar onze vechterslust vandaan komt en ook onze typische Vlaamse gevoelens.
We werden toen immers niet echt naar waarde geschat.
En dus gaan we in het verweer en gaan we ons bewijzen door, wat dacht je, hard te werken.
Wat voor de Verstraete's betreft, ze hebben, zoals zovele anderen, niet stil gezeten.